ورزش‌های رزمی مثل کاراته، تکواندو، کیک‌بوکسینگ، جودو، و بوکس از جمله ورزش‌هایی هستند که در آن‌ها احتمال برخورد فیزیکی بالاست. در این میان، افرادی که ارتودنسی انجام داده‌اند ممکن است نگرانی‌هایی درباره شرکت در این ورزش‌ها داشته باشند. این نگرانی کاملاً طبیعی است، چون وسایل ارتودنسی مثل براکت‌ها و سیم‌ها روی دندان‌ها نصب می‌شوند و احتمال آسیب دیدن آن‌ها یا بافت دهان در هنگام ضربه وجود دارد.

هنگامی که بریس سنتی دارید، ممکن است به استفاده از رابر بندها به عنوان بخشی از درمان ارتودنسی نیاز داشته باشید. اول، رابر بندها به نام لیگاچور وجود دارند که در واقع دور هر براکت جداگانه پیچانده می شوند. شما معمولاً می توانید رنگ های خود را برای بریس ها و رابر بندها انتخاب کنید. سایر رابر بندها، الاستیک نامیده می شوند و طبق توصیه متخصص ارتودنسی توسط فرد استفاده کننده به صورت دستی اضافه و برداشته می شوند.

در ارتودنسی نامرئی به این علت که قالب‌ها تمام دندان را در بر می‌گیرند حرکات دندانی خصوصاً ریشه‌ها اندکی قابل پیش‌بینی‌تر است و چون تمامی حرکات به وسیله کامپیوتر آنالیز و طراحی می‌گردد می‌توان به طور دقیقی موقعیت نهایی ریشه‌ها را تعیین کرد. در ارتودنسی نامرئی زمانی که متخصص ارتودنسی تصمیم دارد دندانی را به سمت محل مناسب خود حرکت دهد ابتدا با حرکت تاج و سپس حرکت ریشه این امر اتفاق می‌افتد. تاج زمانی که یک میلی‌متر به راست یا چپ جلو یا عقب حرکت می‌کند، سپس ریشه می‌تواند آماده انتقال گردد. در انتهای درمان تمام تلاش بر این است که ریشه‌ها به شکل موازی قرار گرفته و این خود عملاً موجب ثبات بیشتر نتیجه درمان می‌گردد.