جراحی ارتوگناتیک یا جراحی اصلاحی فک حین ارتودنسی

جراحی ارتوگناتیک شامل قرارگیری صحیح فک ها است. جراحی ارتوگناتیک در لغت به معنای “فک های صاف” است. این نوع درمان توانایی فرد برای جویدن و صحبت کردن را بهبود می بخشد. همچنین ممکن است باعث شود تنفس برای برخی افراد آسان تر شود و ممکن است به عنوان درمان آپنه انسدادی خواب توصیه شود. این جراحی همچنین ممکن است ظاهر صورت را نیز بهبود بخشد.

برخی از مشکلات فک که ممکن است با جراحی ارتوگناتیک اصلاح شوند شامل فک های خیلی بزرگ، خیلی کوچک، خیلی جلوتر، خیلی عقب یا کج هستند. ممکن است فاصله قابل توجهی بین دندان های جلوی فک بالا و فک پایین وجود داشته باشد. دلایل این مشکلات می تواند متفاوت باشند، مانند:

• وجود از بدو تولد
• ایجاد حین رشد فک ها
• بروز در نتیجه ضربه یا بیماری

هنگامی که فردی به جراحی ارتوگناتیک نیاز دارد، معمولاً برای اصلاح مشکلات مربوط به بایت همراه با درمان ارتودنسی انجام می شود که معمولاً “اکلوژن” نامیده می شود (تماس دندان ها بین فک بالا و پایین حین جویدن یا زمانی که فک ها هنگام بسته شدن به هم می رسند).

جراحی ارتوگناتیک

علائم و نشانه های نیاز به جراحی ارتوگناتیک

علائم و نشانه هایی که ممکن است نشان دهنده نیاز به جراحی ارتوگناتیک باشند شامل مشکلات زیر هستند:

• جویدن یا گاز زدن غذا
• بلع
• واضح صحبت کردن
• درد فک
• ظاهر نامتعادل صورت
• آسیب به صورت یا نقص مادرزادی
• ساییدگی ناهموار یا سریع دندان ها
• اپن بایت (فاصله بین دندان های جلوی فک بالا و پایین یا دندان های عقب هنگام بسته شدن دهان)
• عقب بودن چانه
• فک جلو آمده
• ناتوانی در به هم رساندن لب ها بدون تلاش
• تنفس دهانی مزمن با خشکی دهان و التهاب لثه ها
• آپنه خواب و خروپف

تشخیص نیاز به جراحی ارتوگناتیک

جراح شما صورت و فک های شما را معاینه خواهد کرد و ممکن است اندازه گیری صورت، عکسبرداری یا تصویربرداری ویدیویی انجام دهد یا معاینه فک و مفاصل فک شما با تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس را توصیه کند. جراح شما ممکن است سایش و تحرک دندانی شما را ارزیابی کند تا مشخص نماید که آیا دندان های شما به درستی روی یکدیگر قرار می گیرند یا خیر. جراح شما برای کمک به طراحی درمان، ممکن است از دندان ها و فک های شما ماکت های گچی بسازد. قبل از شروع درمان ارتودنسی و جراحی ممکن است به درمان توسط دندانپزشک عمومی خود نیاز داشته باشید.

تصمیم برای انجام عمل جراحی ارتوگناتیک

اگر مشکل فک شما به تنهایی با ارتودنسی قابل درمان نباشد، ممکن است جراح شما جراحی را توصیه کند. درمان توصیه شده تا حد زیادی به تشخیص مشکل شما بستگی خواهد داشت. جراحی اغلب با درمان ارتودنسی ترکیب می شود و ممکن است از چند ماه تا دو سال یا بیشتر طول بکشد. شما باید آماده باشید که درمان کلی مدت زیادی طول بکشد. در برخی از بیماران، ممکن است مشاوره روانشناسی بخش مهمی از درمان باشد.

جراح شما خوشحال خواهد شد که در مورد مزایا، خطرات و محدودیت های درمان صحبت کند. عدم درمان یک مشکل فانکشنال (عملکردی) ممکن است:

• مانع درست گاز زدن و جویدن غذا، به هم رساندن لب ها، و واضح صحبت کردن شود.
• باعث شود در دراز مدت سلامت دندان های خود را به خطر بیاندازید.

تصمیم برای انجام عمل جراحی همیشه با شماست. زمانی تصمیم بگیرید که از اطلاعاتی که دریافت کرده اید راضی هستید و معتقد هستید که از خطرات و فواید آن به خوبی مطلع شده اید.

فرم رضایت

اگر تصمیم به انجام عمل جراحی دارید، جراح از شما خواهد خواست که یک رضایت نامه را امضا کنید. آن را با دقت بخوانید. در صورت داشتن هرگونه سؤال دیگر درباره خطرات و مزایای جراحی، درمان ارتودنسی، رضایت نامه، اصطلاحات استفاده شده در این برگه یا هر چیز دیگری، از جراح خود بپرسید. در صورت عدم اطمینان در مورد توصیه یا تشخیص جراح خود، ممکن است بخواهید نظر جراح دیگری را جویا شوید.

انتظارات واقع بینانه

هنگامی که تصمیم به انجام عمل جراحی می گیرید، مهم است که به خاطر داشته باشید که جراح شما نمی تواند تضمین کند که جراحی همیشه موفقیت آمیز خواهد بود یا اینکه جراحی هیچ خطری ندارد. عمل و نتیجه آن ممکن است انتظارات شما را برآورده نکنند. به شما توصیه خواهد شد که در مورد درمان و نتیجه احتمالی جراحی به طور طولانی با جراح خود صحبت کنید.

علائم و نشانه های ارتوگناتیک

سابقه پزشکی و دندانپزشکی شما

جراح علائم شما، درمان قبلی (در صورت وجود)، سابقه پزشکی و دندانپزشکی و عوامل اجتماعی و سبک زندگی شما را ثبت خواهد کرد. برای کمک به طراحی بهترین درمان ممکن، باید سوابق کامل پزشکی و دندانپزشکی خود را بدانید. از شما خواسته می شود که یک پرسشنامه دقیق را تکمیل کنید.

مهم است که جراح خود را از تمام داروهای فعلی و اخیری که مصرف می کنید مطلع کنید. این داروها شامل آسپرین، داروهای سرفه، درمان جایگزینی هورمونی و قرص های ضد بارداری هستند. در صورت داشتن هر گونه حساسیت یا واکنش نامطلوب به آنتی بیوتیک، بیهوشی یا هر داروی دیگری، جراح خود را مطلع کنید.

اگر مشخص شده است که هنگام آسیب دیدگی یا تحت عمل جراحی به شدت خونریزی می کنید، یا در صورت داشتن هر گونه اختلال خونی مانند هموفیلی، به جراح خود اطلاع دهید. جراحی معمولاً در دوران بارداری انجام نمی شود. اگر باردار هستید، ممکن است باشید یا قصد بارداری دارید، جراح خود را راهنمایی کنید.

درمان ارتودنسی قبل از جراحی

ممکن است لازم باشد قبل از درمان ارتودنسی برخی از دندان ها کشیده شوند تا فضا برای حرکت دندان های باقی مانده تسهیل شود. ارتودنتیست قبل از جراحی دندان ها را صاف خواهد کرد تا جراحی ساده تر شود و نتیجه ماندگاری داشته باشد. درمان ارتودنسی معمولاً حدود 12 تا 24 ماه طول خواهد کشید و جراحی در مقطعی موقت انجام خواهد شد. در طول این مدت شما به استفاده از بریس نیاز خواهید داشت و ممکن است نیاز به تنظیم منظم آنها داشته باشید.

حین انجام درمان ارتودنسی ممکن است فکر کنید که بایت شما در حال بدتر شدن است. با این حال، زمانی که جراح (در طول جراحی ارتوگناتیک) فک های شما را در راستای مناسب حرکت می دهد، دندان ها در موقعیت مناسب خود قرار خواهند گرفت. ارتودنسی همراه با جراحی ارتوگناتیک می تواند بهترین نتیجه را برای شما خلق کند.

معاینه بالینی و سوابق

قبل از کامل شدن درمان ارتودنسی شما، جراح مقدمات نهایی برای عمل جراحی را انجام خواهد داد. سوابق بیشتر گرفته می شود. جراح و ارتودنتیست شما وقتی تشخیص دادند که دندان های شما در موقعیت صحیح قرار دارند، عمل جراحی را ترتیب خواهند داد. جراح شما برای تصمیم گیری در مورد فرایند جراحی (که باید روی فک های شما انجام شود) و برای پیش بینی نتایج، ممکن است از معاینه با تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس و ماکت های دندان ها و فک های شما استفاده کند.

از روی ماکت دندان ها و فک های شما می توان یک آتل پلاستیکی دندانی ساخت تا به عنوان راهنمای تنظیم صحیح دندان ها و فک ها در طول جراحی عمل شود.

آمادگی برای جراحی ارتوگناتیک

جراحی ارتوگناتیک در بیمارستان و با بیهوشی عمومی انجام می شود. در بیشتر موارد، شما در روز جراحی در بیمارستان بستری خواهید شد. ساعت ها قبل از جراحی چیزی نخورید یا ننوشید. اگر جراحی شما برای صبح برنامه ریزی شده است، بعد از نیمه شب شب قبل چیزی نخورید یا ننوشید.

اگر قرار است جراحی فک بالا و پایین هر دو انجام شوند، ممکن است لازم باشد دو تا چهار هفته قبل از جراحی از شما خون گرفته شود. در صورت از دست دادن خون قابل توجه در طول جراحی، ممکن است خون به شما بازگردانده شود.

سایر فرایندهای جراحی

جراح شما برای به حداکثر رساندن نتیجه جراحی ممکن است فرایندهای دیگری مانند فرایندهای پیوند یا زیبایی را توصیه کند.

جراحی ارتوگناتیک

جراح با دقت یک برش در استخوان ایجاد خواهد کرد و در صورت نیاز فک را حرکت می دهد. به عنوان مثال، یک فک کوچک ممکن است بلندتر شود، یا ممکن است اندازه یک فک بزرگ کاهش داده شود. برش ها معمولاً در داخل دهان ایجاد می شوند تا از ایجاد زخم روی صورت جلوگیری شود. اگر جراح به ایجاد برش خارجی نیاز داشته باشد، دقت می شود که آن را در چین های طبیعی پوست ایجاد کند. هنگامی که فک ها در موقعیت مورد نظر قرار می گیرند، با پلیت ها و پیچ های کوچک استخوانی به طور دائم ثابت می شوند. بسته به پیچیدگی جراحی، این فرایند ممکن است از یک ساعت (برای تنها یک فک) تا چهار ساعت یا بیشتر (در برخی موارد) برای جراحی ترکیبی فک بالا و پایین طول بکشد.

بستری شدن در بیمارستان

بستری شدن شما در بیمارستان معمولاً بسته به پیچیدگی جراحی و میزان بهبودی شما از یک تا سه شب متفاوت خواهد بود. برای جلوگیری از کم آبی و عفونت و به حداقل رساندن درد و تورم، مایعات و داروها به صورت داخل وریدی به شما تزریق می شوند. بعد از جراحی تا زمانی که بتوانید مایعات و داروهای خوراکی را به اندازه کافی مصرف کنید، مایعات و داروها به صورت داخل وریدی، به بازوی شما تزریق می شوند. هر چه زودتر شروع به خوردن، نوشیدن و حرکت عادی کنید، سریع تر از بیمارستان مرخص خواهید شد.

فرایندهای جراحی ارتوگناتیک

بهبودی بعد از جراحی ارتوگناتیک

• بخیه: در بیشتر موارد از بخیه های حل شونده استفاده می شود. آنها به تدریج طی یک دوره سه تا چهار هفته ای حل می شوند. اگر زودتر افتادند، نگران نشوید، تا زمانی که خونریزی مداوم وجود نداشته باشد.
• حمایت از فک: در برخی از بیماران، در طول مرحله بهبودی ممکن است فک ها با بندهای الاستیک در کنار یکدیگر نگه داشته شوند.
• بهداشت دهان و دندان و مسواک زدن: تمیزی و مراقبت دقیق از دهان برای بهبودی سریع و جلوگیری از بروز عفونت بسیار مهم است. ممکن است مسواک زدن در طول هفته نخست بعد از جراحی دشوار باشد. باید حداقل چهار مرتبه در روز، بویژه بعد از وعده های غذایی، دهان خود را با آب نمک گرم و کلرهگزیدین (ضد عفونی کننده) شستشو دهید.
• رژیم غذایی: توصیه می شود که معمولاً چهار تا شش هفته غذاهای نرم بخورید تا تورم و ناراحتی کاهش یابند. تغذیه کافی برای بهبودی ضروری است. به دلیل وجود ناراحتی توصیه می شود در روزهای اولیه بعد از جراحی، وعده های کوچک پنج تا شش مرتبه در روز خورده شوند. جراح شما نیازهای غذایی را توصیه خواهد کرد. در مراحل آخر بهبودی ممکن است به تدریج به عادات غذایی عادی خود بازگردید. اما مهم است که بلافاصله بعد از هر وعده غذایی دهان خود را بشویید.
• محل کار یا تحصیل: به طور کلی توصیه می شود بعد از جراحی حداقل دو هفته از محل کار یا تحصیل خود مرخصی داشته باشید. جراح شما می تواند گواهی پزشکی برای پوشش شما برای این دوره غیبت صادر کند.
• ظاهر: ظاهر شما ممکن است تا حدودی تغییر کرده باشد، بنابراین باید برای غافلگیری احتمالی خانواده و دوستان خود آماده باشید. زمان زیادی طول نخواهد کشید که شما یا آنها به این ظاهر جدید عادت کنید.
• ارتودنتیست: جراح شما زمان مراجعه به مطب ارتودنتیست برای تنظیم بندها را به شما اطلاع خواهد داد. این زمان اغلب دو تا سه هفته بعد از جراحی است. بریس ها برای شش تا دوازده ماه دیگر روی دندان های شما باقی خواهند ماند، تا بایت شما توسط ارتودنتیست تنظیم شود تا بهترین نتایج بدست آیند.
• مراقبت های بعدی: بعد از جراحی ارتوگناتیک، ممکن است به شش تا دوازده ماه درمان ارتودنسی دیگر نیاز داشته باشید تا به ظرافت موقعیت دندان ها و بایت شما کمک کند. جراح و ارتودنتیست شما می خواهند به طور دوره ای شما را ویزیت کنند تا مطمئن شوند که دندان ها و فک های شما به درستی در یک راستا قرار دارند. رعایت بهداشت دهان و دندان و مراجعه منظم به دندانپزشک بسیار مهم است.

عوارض احتمالی جراحی ارتوگناتیک

همه فرایندهای جراحی با درجاتی از خطر همراه هستند. علیرغم بالاترین استانداردهای ممکن عمل جراحی، گاهی اوقات ممکن است عوارضی رخ دهند. در حالی که جراح شما تلاش می کند تا هرگونه خطر یا مشکل بالقوه را به حداقل برساند، ممکن است عوارضی ایجاد شوند که ممکن است اثرات دائمی داشته باشد. به طور کلی، جراح شما به مدت طولانی در مورد هر گونه عارضه جانبی احتمالی یا عوارض نادر جراحی صحبت نخواهد کرد. با این حال، مهم است که به طور کامل از مزایا و خطرات مرتبط با عمل جراحی خود آگاه باشید. اکثر افرادی که تحت عمل جراحی ارتوگناتیک قرار می گیرند، عارضه ای نخواهند داشت، اما اگر در مورد عوارض احتمالی سؤال یا نگرانی دارید، حتماً این موارد را با جراح خود در میان بگذارید.

عوارض احتمالی زیر برای آگاه کردن شما و نه هشدار دادن بی مورد به شما در نظر گرفته شده اند:

خطرات عمومی جراحی

• عوارض جانبی بیهوشی عمومی: بعد از بیهوشی عمومی، ممکن است مشکل در بلع، گلو درد خشک و درد عضلانی عمومی را تجربه کنید. این علائم معمولاً تا روز بعد برطرف می شوند. بعد از بیدار شدن از بیهوشی عمومی و یک تا دو روز بعد از آن ممکن است حالت تهوع و استفراغ را تجربه کنید. در صورت لزوم، برای کمک به رفع استفراغ برای شما یک دارو تجویز خواهد شد. گرچه نادر است، اما خطرات بیهوشی عمومی می توانند شامل برونشیت، ذات الریه، صدای خشن، حمله قلبی، سکته مغزی و مرگ باشند. بیماران مسن و بیماران مبتلا به بیماری قلبی قبلی ممکن است بیشتر در معرض خطر حمله قلبی باشند.
• عفونت: همه جراحی ها، بویژه در بیماران دیابتی خطر عفونت را به همراه دارند. این خطر بعد از جراحی ارتوگناتیک اندک است، گرچه ممکن است در اطراف پلیت ها و پیچ ها عفونت ایجاد شود. معمولاً در زمان جراحی برای جلوگیری از خطر عفونت آنتی بیوتیک ها تجویز می شوند. در صورت بروز عفونت، علائم معمولاً 10 تا 14 روز بعد از جراحی با افزایش درد، تورم و ترشحات بد مزه در دهان ظاهر می شوند. در صورت بروز عفونت یا خونریزی، بلافاصله با جراح خود تماس بگیرید. در موارد نادر، برش دهان ممکن است به باز کردن، تمیز کردن و بخیه مجدد نیاز داشته باشد.
• جای زخم: اکثر برش ها در دهان به خوبی و به سرعت بهبود می یابند. با این حال، در برخی از افراد، معمولاً به دلیل مسن بودن آنها، بهبودی ممکن است به کندی پیش برود.
• التهاب وریدها: سیاهرگ هایی که برای مایعات داخل وریدی و داروها استفاده می شوند ممکن است ملتهب و متورم شوند، تغییر رنگ دهند و برای مدتی محدودیت حرکت بازو یا دست ایجاد شود.

خطرات عمومی جراحی ارتوگناتیک

خطرات خاص جراحی ارتوگناتیک

• درد و ناراحتی: درد و ناراحتی به پیچیدگی و سختی جراحی بستگی خواهد داشت. معمولاً این ناراحتی طی 2 تا 3 روز اول بعد از جراحی بدتر می شود و سپس باید به تدریج فروکش کند. داروهای ضد درد قوی داده خواهند شد. معمولاً 7 تا 10 روز بعد از جراحی، با کاهش ناراحتی، دیگر به مسکن نیاز نخواهد بود.
• خونریزی: اگر در حین جراحی خونریزی بیش از حد رخ دهد، ممکن است به تزریق خون نیاز باشد. همچنین در 24 تا 48 ساعت اول بعد از عمل ممکن است خونریزی رخ دهد، بخصوص اگر همچنان به تف کردن، سیگار کشیدن، لمس زخم ها با انگشتان خود یا مصرف غذاهای داغ ادامه دهید. برای به حداقل رساندن خطر خونریزی، در حالی که سر خود را بالا نگه می دارید روی بالش بخوابید. اجتناب از سیگار کشیدن و شستشوی شدید دهان تا روز بعد از عمل و استراحت کافی ضروری است. اگر زخم در حال بهبودی عفونی شود، ممکن است خونریزی نیز رخ دهد.
• تورم: بعد از جراحی باید انتظار تورم را داشت. حداکثر تورم 48 ساعت بعد از جراحی رخ خواهد داد و به تدریج طی سه تا چهار هفته کاهش می یابد. بیشتر تورم بعد از 14 روز اول فروکش می کند. هر چه جراحی پیچیده تر و سخت تر باشد، تورم بیشتر می شود. همچنین به دلیل تورم ممکن است برای چند روز در بستن دندان های مولر خود با مشکل مواجه شوید.
• کبودی: در برخی افراد با کاهش تورم ممکن است کبودی صورت، گردن و قفسه سینه ایجاد شود. معمولاً طی هفت تا ده روز برطرف می شود.
• آسیب عصبی: هنگامی که آسیب عصبی رخ می دهد، احساس مختل می شود، زیرا اعصاب حرکت می کنند و ممکن است در حین جراحی کشیده شوند. چانه، لب پایین، لب بالا، گونه ها و کام بیشتر درگیر می شوند. بیماران مسن (بالای 40 سال) که تحت انواع خاصی از جراحی فک پایین قرار می گیرند، در معرض خطر بی حسی دائمی و از دست دادن حس قرار دارند. در اکثر بیماران، احساس در عرض سه تا شش ماه به حالت عادی باز می گردد. سوزن سوزن شدن و خارش نشانه مثبتی از بازگشت احساس هستند. مهم است که از گاز گرفتن لب ها یا قرار دادن غذا یا نوشیدنی داغ در نزدیکی نواحی بی حس شده خودداری کنید تا زمانی که احساس به طور کامل بازگردد. بعد از جراحی فک بالا، ممکن است حس بویایی شما برای مدتی کاهش یابد.
• سینوس بینی: بعد از جراحی فک بالا، سینوس بینی برای چند هفته تحت تأثیر قرار خواهد گرفت. در موارد نادر، بیمار برای درمان مشکلات مداوم ممکن است به جراحی دیگری نیاز داشته باشد.
• حرکات محدود صورت: باز شدن محدود دهان، ناشی از تورم و بعداً به دلیل سفتی عمومی فک، بعد از جراحی بزرگ فک طبیعی است. بعد از جراحی بندهای الاستیک بین دندان ها قرار می گیرند تا فک پایین را حمایت کنند و دندان ها را به سمت اکلوژن (بایت) مناسب هدایت کنند. عملکرد فک به تدریج بهبود خواهد یافت. باز شدن دهان طی چهار تا شش هفته بعد از جراحی به حالت عادی باز خواهد گشت. در حالی که فک ها در یک موقعیت سفت محکم شده اند، ماهیچه های مورد استفاده در حالت چهره به دلیل تورم عمومی صورت ممکن است به درستی عمل نکنند.
• پیچ های استخوانی شل: به طور کلی، پیچ های استخوان شل نمی شوند. اگر این اتفاق رخ داد، بعد از بهبودی استخوان، مشکل با برداشتن پیچ ها برطرف می شود. بیماران ممکن است برای برداشتن سیم ها، پین ها، پیچ ها، پلیت ها یا آتل ها به جراحی دیگری نیاز داشته باشند.
• جدا شدن زخم: این یک عارضه نادر است. به طور کلی، بهداشت نامناسب دهان ممکن است علت باز شدن زخم باشد.
• تأخیر در التیام یا عدم التیام استخوان: در برخی بیماران، استخوان می تواند بسیار آهسته ترمیم شود یا اصلاً بهبود نیابد. جوش خوردن با تأخیر یا عدم جوش خوردن استخوان فک بعد از جراحی در بیماران سالم نادر است. سیگار کشیدن این خطر را افزایش می دهد. در جایی که هیچ تماس استخوانی بین نواحی که استخوان بریده شده وجود ندارد، ممکن است استخوان فک بهبود نیابد. اگر استخوان خیلی آهسته ترمیم شود، ممکن است به جراحی دیگری نیاز باشد. چنین مشکلاتی معمولاً با پیوند استخوان برطرف می شوند.
• برگشت یا عود: عود یا برگشت فک از موقعیت جدید یا جابجایی غیرمنتظره ساختار فک غیر معمول است، اما ممکن است رخ دهد. اگر فک در موقعیت جدید خود باقی نماند، معمولاً جراحی دیگری لازم است. خطر عود زمانی بالاتر است که فک به فاصله بیشتری جابجا شود. پیشگیری از عود ممکن است به پیوند استخوان نیاز داشته باشد تا نتیجه پایدارتری ارائه شود.
• از دست دادن دندان: به ندرت ممکن است خونرسانی به دندان ها تحت تأثیر قرار گیرد و دندان های نزدیک به استخوان، خونرسانی به آنها ممکن است از قسمت بین یا نزدیک ریشه دندان ها قطع شود و در مواردی ممکن است به درمان ریشه نیاز باشد.
• درد مفصل فک: مفصل فکی گیجگاهی (TMJ) مفصل فکی است که هنگام حرکت دادن فک های خود می توانید آن را در نزدیکی گوش ها احساس کنید. درد یا عملکرد غیر طبیعی TMJ می تواند به دنبال جراحی ارتوگناتیک ایجاد شود. جراحی ممکن است مشکلات موجود مفصل فک را تشدید کند و ممکن است به درمان بیشتر نیاز داشته باشد. اگر مستعد مشکلات درد فک هستید، لطفاً جراح خود را راهنمایی کنید.

ناتوانی ولوفارنکس: این زمانی اتفاق می افتد که نرم کام (غشاء) و گلو (حلق) فضایی که دهان و بینی را به هم وصل می کند را حین گفتار مسدود نمی کنند. این مشکل ممکن است بعد از برخی از انواع جراحی فک بالا در بیماران شکاف کام رخ دهد. نتیجه این است که بیشتر از قبل از عمل جراحی صحبت کردن به صورت داخل بینی (تو دماغی) به نظر می رسد.

به جراح خود گزارش دهید.

در صورت بروز هر یک از علائم زیر فوراً جراح خود را مطلع سازید:

• تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد یا لرز
• درد شدید، قرمزی یا تورم محل عمل
• حالت تهوع یا استفراغ
• خونریزی مداوم
• هر گونه نگرانی در مورد جراحی خود