آنچه باید درباره بریس های فلزی بدانید!

بریس های فلزی یکی از ابزارهای ارتودنسی هستند که ممکن است به همراستا کردن دندان های کج یا فشرده کمک کنند. بریس ها همچنین نقش مهمی در بهبود سلامت دهان و دندان ها دارند.

مال اکلوژن- ناهماهنگی دندان ها و بایت فرد- ممکن است منجر به بروز مشکلات سلامتی، مانند مشکلات فک، مشکلات جویدن یا گفتار، یا بیماری لثه شود.

بریس ها به هم راستا شدن دندان ها و بایت فرد کمک می کنند. این درمان ارتودنسی به دندان ها کمک می کند تا به مرور زمان به موقعیت صحیح خود بازگردند.

محبوب دیگر انواع بریس ها از جمله سرامیکی، لینگوال و اینویزیلاین به طور فزاینده ای افزایش یافته است. فرد باید درباره این گزینه ها با متخصص ارتودنسی خود گفتگو کند تا بهترین رویکرد را تعیین کند.

ما در این مقاله به بررسی بریس های فلزی، مزایا و معایب آنها، و نحوه مراقبت از آنها برای حفظ بهداشت خوب دهان و دندان خواهیم پرداخت. همچنین در مورد جایگزین های بریس های فلزی و اینکه کدام درمان ممکن است ارجح باشد توضیح خواهیم داد.

مروری بر بریس های فلزی

بریس های فلزی نوعی ابزار ثابت هستند. متخصص ارتودنسی به صورت ویژه با بایت و صافی دندان ها کار می کند. آنها بریس های دندانی را برای موارد زیر توصیه می کنند:

• اصلاح فشردگی دندان ها و صاف کردن دندان ها.
• اصلاح بایت، به گونه ای که دندان های جلو و عقب به طور یکسان با یکدیگر تماس پیدا کنند.
• کاهش احتمال آسیب به دندان های جلو آمده.

ارتودنسی همچنین می تواند به درمان سایر مشکلات سلامتی مانند شکاف لب و شکاف کام کمک کند.

متخصص ارتودنسی براکت های فلزی را مستقیماً روی دندان ها سمان می کند یا می چسباند. یک سیم انعطاف پذیر از داخل شکاف های براکت ها عبور داده می شود بریس ها را به یکدیگر متصل کند و آنها را در کنار یکدیگر نگه دارد. سپس ارتودنتیست از بندهای کوچکی که به عنوان لیگاچور شناخته می شوند، برای نگه داشتن سیم در جای خود استفاده خواهد کرد.

بریس ها برای حرکت دادن و همراستا کردن مجدد دندان ها به آنها فشار وارد می کنند. یک متخصص ارتودنسی همچنین ممکن است سیم را سفت کند تا دندان ها و فک را در طول ملاقات های دندانپزشکی حرکت دهد.

آنها همچنین ممکن است یک حلقه فلزی به نام بند را به یکی از دندان های عقب سمان کنند یا بچسبانند تا یک نقطه تکیه گاه و استحکام برای بریس ها فراهم کنند.

همچنین ممکن است فرد از نوارهای الاستیک بین دو فک بالا و پایین استفاده کند تا در طول درمان، دندان ها را مجدداً تنظیم کنند و حرکت دهند.

معایناتی که متخصص ارتودنسی انجام می دهد معمولاً هر 6 تا 8 هفته یک مرتبه در طول درمان با بریس ها انجام می شود تا از تراز صحیح دندان ها و فک ها اطمینان حاصل شود.

مزایای بریس های فلزی در مقایسه با معایب آنها

قبل از اینکه فردی به فکر استفاده از بریس های فلزی به عنوان درمان دندانی خود باشد، باید چندین مزیت و نقطه ضعف را در نظر بگیرد.

اثربخشی

از آنجا که بریس های فلزی یک ابزار ثابت هستند، امکان کنترل بیشتر و حرکت دقیق تر دندان ها را بخصوص در موارد پیچیده تر فراهم می کنند.

مطالعه ای در سال 2019 نشان داد که بریس های فلزی، در مقایسه با الاینرهای شفاف، در درمان چرخش دندان ها، حفظ دندان ها در وضعیت جدید بعد از برداشتن بریس ها، و انواع خاصی از مال اکلوژن ها مؤثرتر هستند.

سلامت دندانی

یکی دیگر از مزایای بریس ها این است که آنها می توانند سلامت عمومی دهان را بهبود دهند.

نامرتبی دندان ها می تواند باعث بروز مشکلات بلع یا جویدن شود. همچنین می تواند تمیز کردن آنها را سخت تر کند و احتمال انباشته شدن پلاک را افزایش دهد و خطر بیماری لثه را افزایش دهد.

مواد

مواد موجود در بریس ها معمولاً محکم هستند و بریس های فلزی بسیار بادوام هستند.

علاوه بر این، از آنجا که در بریس های فلزی از مواد تیره تری استفاده می شود، احتمال تغییر رنگ آنها کمتر است.

تنوع

درمان ارتودنسی همچنین این امکان را برای افراد فراهم می کند که رنگ بریس های خود را سفارشی کنند. این می تواند به افراد کمک کند در طول درمان با لبخند خود احساس راحتی بیشتری داشته باشند.

طول درمان

درمان با بریس های فلزی می تواند 1 تا 3 سال طول بکشد. پس از این مدت، فرد معمولاً به یک نگهدارنده یا ریتینر نیاز دارد که دندان هایش را در موقعیت های جدید نگه دارد. با این حال، این نوع بریس ها ممکن است سریع ترین درمان را ارائه نکنند.

رژیم غذایی

یکی دیگر از نقاط ضعف بریس های فلزی این است که فرد باید رژیم غذایی و بهداشت دهان و دندان های خود را با دقت بیشتری کنترل کند.

خوردن غذاهای سرشار از قند ممکن است منجر به ایجاد پلاک در اطراف براکت های فلزی شود. این انباشته شدن پلاک در نهایت ممکن است باعث بروز آسیب دائمی یا لک شدن دندان ها شود.

ظاهر

علاوه بر این، ممکن است برخی از افراد ظاهر بریس ها را دوست نداشته باشند. مطالعه ای در سال 2019 اشاره می کند که بسیاری از شرکت کنندگان در این مطالعه، راحتی و زیبایی الاینرهای شفاف را در مقایسه با بریس های معمولی ترجیح می دهند.

هزینه ها

هزینه بریس های فلزی سنتی از 3000 تا 6000 دلار متغیر است. یک فرد ممکن است بتواند هزینه بریس ها را با بیمه درمانی پوشش دهد، گرچه این به قوانین ارائه دهندگان بیمه آنها بستگی دارد. هر شرکت ممکن است سطوح مختلفی از پوشش را نیز ارائه دهد. برخی از شرکت ها خدمات دندانپزشکی را برای همه کودکان تحت پوشش قرار می دهند که به عنوان مزایای غربالگری، تشخیصی و درمانی اولیه و دوره ای شناخته می شود. در حالی که اکثر کشورها حداقل خدمات دندانپزشکی اضطراری را برای افراد بزرگسال ارائه می دهند، کمتر از نیمی از کشورها در حال حاضر مراقبت های دندانی جامع را ارائه می دهند.

نحوه مراقبت از بریس های فلزی

بهداشت خوب دهان و دندان و یک رژیم غذایی متعادل هنگام مراقبت از بریس ها بسیار مهم است. مسواک زدن کافی با بریس ها برای جلوگیری از ایجاد پلاک و بیماری های دهان مانند التهاب لثه بسیار مهم است.

زمانی که فرد بریس دارد باید کارهای زیر را انجام دهد:

• حداقل سه مرتبه در روز مسواک بزند.
• حداقل 1 ساعت بعد از غذا مسواک بزند.
• بالا، روی و زیر بریس ها را مسواک بزند.

فردی که بریس دارد باید بین دندان های خود را با ابزار مناسب دیگری مانند فلاس تریدر یا مسواک های بین دندانی تمیز کند. یک متخصص ارتودنسی ممکن است یک مسواک یا ابزار تمیز کننده تخصصی برای تمیز کردن کافی دندان ها را به شما ارائه دهد.

علاوه بر این، فرد باید از خوراکی های چسبناک، جویدنی یا سفت خودداری کند، زیرا به راحتی به بریس ها آسیب می رسانند. این خوراکی ها شامل این موارد هستند:

• ذرت بو داده
• مغزها
• شیرینی های سفت و جویدنی
• یخ
• آدامس
• میوه های سفت کامل مانند سیب
• سبزیجات خام مانند هویج
• ذرت
• نان سفت مانند رول یا نان شیرینی
• دنده یا گوشت روی استخوان

همچنین فرد باید غذاهای سفت را به قطعات کوچک و به اندازه لقمه خرد کند. همچنین ممکن است خوردن خوراکی های نرم در چند روز اول پس از نصب بریس ها راحت تر باشد. این خوراکی ها عبارتند از:

• ماست
• نان نرم
• پاستا
• میوه های پخته یا کنسرو شده
• میوه ها و سبزیجات له شده
• تخم مرغ همزده

بریس های فلزی در مقایسه با بریس های سرامیکی

بریس های سرامیکی از مواد سرامیکی ساخته شده اند و می توانند شفاف یا همرنگ دندان ها باشند. ممکن است فردی انتخاب بریس های سرامیکی را به بریس های فلزی ترجیح دهد، زیرا کمتر قابل مشاهد هستند.

یک مطالعه کوچک در سال 2020، شامل 20 بیمار نشان داد که احتمال جدا شدن براکت های سرامیکی نسبت به براکت های فلزی کمتر است. تحقیقات بیشتر اشاره می کند که بریس های سرامیکی نسبت به بریس های فلزی موجب بروز مشکلات کمتری مانند تحریف تصاویر رادیوگرافی و از دست دادن سیگنال، در اسکن MRI می شوند.

با این حال، از آنجا که بریس های سرامیکی بین 4000 تا 8000 دلار قیمت دارند، ممکن است گران تر از بریس های فلزی باشند.

علاوه بر این، مطالعه ای در سال 2019 نشان داد که شرکت کنندگانی که براکت های سرامیکی داشتند نسبت به افرادی که براکت های فلزی داشتند، کاهش مینای دندان را بیشتر تجربه کردند. دمینرالیزیشن (از بین رفتن مواد معدنی سطح دندان) زمانی اتفاق می افتد که مواد معدنی سخت روی سطح دندان کاهش یابد.

بریس های فلزی در مقایسه با اینویزیلاین

اینویزیلاین، بر خلاف بریس ها، الاینرهای شفافی هستند که به همین دلیل کمتر قابل توجه هستند. ارتودنتیست ها آنها را به دندان ها نمی چسبانند، بنابراین قابل جابجایی (متحرک) و شبیه محافظ های دهان هستند.

برای ساخت اینویزیلاین از نرم افزار تصویربرداری و نقشه برداری سه بعدی برای تعیین میزان مناسب نیروی لازم برای حرکت دندان ها استفاده می شود. به دنبال آن، سازنده، الاینرهای پلاستیکی سفارشی ساخته شده را تولید می کند.

بر اساس وب سایت اینویزیلاین، درمان با استفاده از این روش معمولا تا 6 ماه طول می کشد، اما در موارد پیچیده تر، ممکن است بیشتر طول بکشد. با این حال، درمان معمولاً بسیار کوتاه تر از 1 تا 3 سالی است که با بریس های فلزی سنتی طول می کشد و ممکن است برای فردی مناسب باشد که می خواهد گزینه درمانی سریع تری داشته باشد.

هزینه درمان اینویزیلاین بین 4000 تا 7400 دلار است که باعث می شود هزینه آن نسبت به گران ترین بریس های فلزی بیشتر شود.

فردی که تحت درمان با اینویزیلاین قرار می گیرد، قبل از اینکه به سراغ یک سری دیگر از الاینرها برود، باید به مدت 1 تا 3 هفته و هر روز به مدت 22 ساعت از الاینرها استفاده کند. گزینه قابل حذف بودن الاینرها در صورت لزوم، ممکن است آنها را به انتخاب مناسب تری برای افراد خاص تبدیل کند. با این حال، خطر از بین رفتن یا آسیب دیدگی الاینرها نیز وجود دارد.

نتایج درمان با استفاده از اینویزیلاین ممکن است متفاوت باشند. مطالعه ای در سال 2019 اشاره می کند که گرچه اینویزیلاین در درمان مال اکلوژن مؤثر بوده است، اما نتایج به اندازه گزینه های درمانی ابزارهای ثابت مانند بریس های فلزی دقیق نبوده اند.

بریس های فلزی در مقایسه با بریس های لینگوال

بریس های لینگوال شبیه بریس های فلزی سنتی هستند. با این حال، متخصص ارتودنسی براکت های فلزی را به جای جلوی دندان روی سطح داخلی دندان ها می چسباند.

بریس های لینگوال یا پشت دندانی به سختی قابل مشاهده هستند، که ممکن است برای افرادی مناسب باشد که تمایل دارند بریس های آنها جلب توجه نکنند. مطالعه ای در سال 2019 نشان می دهد که شرکت کنندگان بریس های لینگوال را به عنوان ترجیحی ترین درمان ارتودنسی انتخاب کردند.

با این حال، همانطور که در پشت دندان ها قرار می گیرند، تمیز کردن آنها نیز دشوار است. این موقعیت همچنین به این معنا است که تنظیم آنها در هر جلسه بیشتر طول می کشد.

با این حال، بریس های لینگوال بسیار گران تر از برخی از گزینه های درمانی نیز هستند و قیمتی بین 8000 تا 10000 دلار دارند.

علاوه بر این، یک مطالعه نشان می دهد که براکت های پشت دندانی ممکن است روی گفتار تأثیر بگذارند و دشواری در جویدن را افزایش دهند. آنها همچنین نسبت به سایر سیستم ها ناراحت کننده تر هستند، زیرا براکت ها و سیم ها به زبان نزدیکتر هستند.

بریس های فلزی در مقایسه با بریس های خود تنظیم شونده

یکی دیگر از گزینه های درمان ارتودنسی بریس های خود تنظیم شونده هستند. اینها شبیه به براکت های فلزی هستند اما برای نگه داشتن سیم فلزی روی براکت ها به نوارهای الاستیک نیاز ندارند.

با بریس های فلزی، افراد معمولاً پس از هر بار تنظیم درد یا ناراحتی را تجربه می کنند. در مقایسه، بریس های خود تنظیم شونده دائماً با سرعت بسیار ثابت تری تنظیم می شوند.

این روش معمولاً گران تر از بریس های فلزی است اما از بریس های لینگوال یا پشت دندانی ارزان تر است.

این ابزارها همچنین نسبت به بریس های فلزی می توانند درمان های سریع تری ارائه دهند، آنها در حرکت دادن دندان ها کارآمدتر هستند و به معاینات کمتری توسط ارتودنتیست نیاز دارند.

مطالعه ای در سال 2017 اشاره می کند که بریس های خود تنظیم شونده نسبت به بریس های فلزی استرپتوکوک موتانس کمتری را به خود جمع می کنند. استرپتوکوک موتانس یک باکتری است که با پوسیدگی دندان ارتباط دارد.

یک بررسی سیستماتیک، تفاوت قابل توجهی را بین اثربخشی بریس های معمولی و بریس های خود تنظیم شونده نشان نمی دهد.

با این حال، بریس های خود تنظیم شونده برای همه انواع درمان ارتودنسی مناسب نیستند، بنابراین فرد باید قبل از بررسی این گزینه درمانی با ارتودنتیست خود مشورت کند.

خلاصه

بریس ها یک گزینه درمانی ارتودنسی هستند که ممکن است به تراز کردن دندان های فشرده یا کج کمک کنند. بریس های فلزی گزینه درمانی سنتی برای کمک به همراستا کردن دندان ها هستند. با این حال، سایر درمان های ارتودنسی شامل بریس های سرامیکی، اینویزیلاین و بریس های لینگوال نیز وجود دارند.

فردی که بریس دارد باید اطمینان حاصل کند که به طور منظم مسواک می زند و اطمینان حاصل کند که براکت ها، سیم ها و هر دندان را جداگانه تمیز می کند. مسواک زدن منظم ممکن است به پیشگیری از بروز بیماری های دهان مانند التهاب لثه و پلاک کمک کند.

افراد همچنین باید رژیم غذایی خود را برای جلوگیری از ایجاد پلاک و آسیب به بریس ها کنترل کنند.

انتخاب اینکه کدام گزینه بریس برای فرد مناسب است به عوامل مختلفی از جمله سطح مال اکلوژن و هزینه بستگی دارد. آنها باید این موضوع را با متخصص ارتودنسی خود در میان بگذارند، تا بهترین گزینه را به آنها توصیه کند.